Janusz Sielski, Agnieszka Janion-Sadowska, Paweł Wałek

STRESZCZENIE 
Historia implantacji stałych stymulatorów serca jest krótka i liczy nieco ponad 50 lat. Pierwszy rozrusznik serca został wszczepiony w Szwecji w 1958 roku przez prof. Ake Seninnga. W Polsce pierwszej implantacji stymulatora serca dokonano w Gdańsku w 1963 roku. Główną przyczyną implantacji stymulatorów serca na stałe u pacjentów w podeszłym wieku jest choroba węzła zatokowego. Celem pracy jest analiza porównawcza grup chorych skierowanych do implantacji układu stymulującego serca na stałe w Świętokrzyskim Centrum Kardiologii w Kielcach. Celem pracy jest również prześledzenie, jaki odsetek w ogólnej grupie chorych skierowanych do stałej stymulacji serca stanowią pacjenci w starszej grupie wiekowej; jaką stanowią oni strukturę wiekową i strukturę płci oraz jakie wskazania do stałej stymulacji serca występują w tej grupie wiekowej. Celem pracy jest analiza porównawcza parametrów kierujących chorego do stałej stymulacji serca w starszej i młodszej grupie wiekowej. Wyniki. Analizie poddano 5018 przypadków pacjentów z wszczepionymi na stałe stymulatorami serca leczonych w Świętokrzyskim Centrum Kardiologii w Kielcach w latach 1993–2009. W grupie starszych pacjentów (w fazie starości pełnej oraz w fazie długowieczności) występowało odpowiednio 1555 (53,33%) oraz 286 (55,00%) kobiet i 1361 (46,67%) oraz 234 (45%) mężczyzn. Różnice te pomiędzy grupami kobiet i mężczyzn były znamienne statystycznie (p < 0,005). Pacjenci w fazie starości pełnej oraz w fazie długowieczności przeżywają po implantacji odpowiednio 37,4 i 42,8 miesięcy. Różnice te są znamiennie statystycznie wyższe od liczby miesięcy przeżycia młodszych grup wiekowych odpowiednio 28,2 oraz 30,6. Wnioski. Implantacja stymulatora serca na stałe jest istotną procedurą u chorych w starszych grupach wiekowych, to znaczy w fazie starości pełnej oraz w fazie długowieczności. Na podstawie obserwacji dużej grupy pacjentów z wszczepionym stymulatorem serca na stałe z województwa świętokrzyskiego można stwierdzić, że w fazie starości pełnej i fazie długowieczności implantowano największą liczbę stymulatorów serca na stałe. Przeżycie chorych starszych po wszczepieniu stymulatora serca na stałe jest większe w porównaniu z grupami młodszych pacjentów. Zagadnienie stałej stymulacji w starszym wieku oraz przeżycia po implantacji stymulatora jest bardzo interesujące i wymaga rozszerzenia badań szczególnie o zależności czasu przeżycia od wieku, płci, rodzaju stymulacji, schorzeń kardiologicznych towarzyszących. 
Słowa kluczowe: stymulacja serca, implantacja, rozrusznik serca, serce.

pełny tekst