Monoterapia jest postępowaniem z wyboru w terapii nowo zdiagnozowanych przypadków padaczki. Jeśli to postępowanie terapeutyczne nie jest efektywne, należy rozważyć stosowanie kombinacji leków przeciwpadaczkowych. Kombinacje leków, które w warunkach doświadczalnych powodują efekt hiperaddycyjny (synergistyczny), powinny być w polu zainteresowania epileptologów. Dość często hiperaddycyjny efekt przeciwdrgawkowy jest powiązany ze znacznym wzrostem działań niepożądanych, co powoduje, iż indeks terapeutyczny kombinacji leków może nie ulec zmianie lub nawet obniżyć się w porównaniu do monoterapii. W doświadczalnych modelach padaczki stwierdzono efekt hiperaddycyjny dla kombinacji walproinian + fenytoina/etosuksymid, topiramat + karbamazepina/fenobarbital i felbamat + główne podstawowe leki przeciwpadaczkowe. Z drugiej strony przeciwdrgawkowe działanie leków podstawowych nie było potęgowane przez felbamat. Wskazuje to na istotne znaczenie proporcji, w jakich pozostają do siebie leki stosowane w kombinacjach.

 

Monotherapy is a procedure of choice in the treatment of newly diagnosed cases of epilepsy. If this is not effective then polytherapy needs to be considered. Combinations of antiepileptic drugs, exerting supra-additive (synergistic) effects in experimental models of epilepsy, are mostly clinically relevant. A possibility exists that a supra-additive anticonvulsant action is associated with increased adverse effects, which may result in a decrease in therapeutic index. Basing on experimental data, supra-additive effects were evident for combinations of valproate + phenytoin/ethosuximide, topiramate + carbamazepine/phenobarbital and felbamate + major conventional antiepileptics. On the other hand, the protective activity of conventional antiepileptic drugs was not affected by felbamate. This may be indicative of the importance of drug ratios used for the combined treatment.