Bakteryjne zakażenie pochwy to złożony proces zachodzący w ekosystemie pochwy, a przejawiający się zanikiem flory fizjologicznej i pojawieniem się pojedynczych lub wielu innych gatunków drobnoustrojów równocześnie. Częstość występowania tego zakażenia w populacji kobiet w wieku rozrodczym waha się od 4 do 40%. Czynnikami etiologicznymi bakteryjnego zakażenia pochwy są głównie bakterie beztlenowe, m.in.: Gardnerella vaginalis, Mobiluncus mulieris, Mobiluncus curtisii, pałeczki z rodzaju Bacterioides, Prevotella, oraz bakterie tlenowe i grzyby. Bakteryjne zakażenie pochwy często przebiega bezobjawowo. Prawidłowe rozpoznanie tego zakażenia opiera się na kryteriach opracowanych przez Amsela (ocena pH treści pochwowej, test aminowy, obecność komórek "clue cells", ocena charakteru treści pochwowej), a w przypadkach wątpliwych i w zakażeniach mieszanych niepoddających się leczeniu na wykonaniu badania mikrobiologicznego. Pełne badanie bakteriologiczne powinno polegać na opracowaniu materiału w kierunku wszystkich potencjalnych patogenów dróg rodnych: bakterii tlenowych, bakterii beztlenowych, grzybów drożdżopodobnych, rzęsistka pochwowego, Chlamydia trachomatis, Neisseria gonorrhaeae, mykoplazm i ureaplazm. Dostępność szybkich i wiarygodnych testów potwierdzających wstępne rozpoznanie kliniczne może pomóc w uporaniu się z tym, jakże uciążliwym problemem wielu kobiet. Konieczne wydają się dalsze wnikliwe badania nad ekologią pochwy, a szczególnie nad rolą aktywnych biochemicznie, produkujących nadtlenek wodoru pałeczek kwasu mlekowego, które właśnie ze względu na swe właściwości powinny być użyte przez klinicystę w celach profilaktycznych i terapeutycznych.

Bacterial vaginosisis a comprehensive process proceeding in the vagina ecosystem, manifesting in atrophy of the physiological flora and in emerging of a single or multiple species of the microorganisms in a time. The frequency of occurrence of that infection in a population of parental age women ranges from 4% to 40%. The etiological factors of the bacterial vaginosis are mainly anaerobic bacteria, among others Gardnerlla vaginalis, Mobiluncus mulieris, Mobiluncus curtisii, Bacterioides spp, Prevotella, as well as aerobic bacteria and fungi. Bacterial vaginosisis often proceeds asymptomatically. Correct diagnosis of this infection is based on the criteria defined by Amsel (pH evaluation of the vagina content, amino test, presence of the 'clue cells, assessment of the vagina content character), and with doubtful cases and combined infections not subjected to the treatment, on the microbiological testing. Complete bacteriological testing should consist in treating the material in respect of any possible pathogens of vagina: anaerobic and aerobic bacteria, candida, Trichomonas vaginalis, Chlamydia trachomiatis, Neisseria gonorrhaeae, mycoplasma and ureoplasma. Availability of fast and reliable tests to confirm a preliminary clinical diagnosis may be helpful in managing with this so very arduous problem affecting many women. Further examinations on the vagina ecology seem to be necessary, and particularly the examinations of the role of biochemically active lactic acid rods producing hydrogen peroxide which, just due to their properties, should be used by a clinical physician for a prophylaxis and therapeutic purposes.