OPIEKA OKOŁOOPERACYJNA NAD CHORYMI NA OTYŁOŚĆ - DOŚWIADCZENIA WŁASNE |
Dorota Kozieł, Jarosław Matykiewicz, Justyna Klusek, Iwona Wawrzycka, Stanisław Głuszek STRESZCZENIE Punktami końcowymi badania były: ubytek masy ciała, powikłania pooperacyjne, analiza przebiegu pooperacyjnego w okresie bliższym i dalszym (ocena glikemii, lipidogramu, konieczności przyjmowania leków przeciwcukrzycowych, ocena stanu nadciśnienia tętniczego). Wyniki. W obserwowanych przypadkach zabiegi wykonano metodą laparoskopową, w jednym przypadku wykonano konwersję do operacji klasycznej. Dokonano założenia opaski na żołądek i resekcji rękawowej żołądka. W grupie operowanych chorych w jednym przypadku doszło do zakażenia okolicy założenia portu, u dwóch chorych nastąpiło jego przemieszczenie. W jednym przypadku, w którym wykonano konwersję do operacji klasycznej, wystąpiła przepuklina powłok brzusznych. U znaczącej części chorych, u których wystąpił istotny spadek masy ciała, poprawie uległy składniki lipidogramu (stężenie cholesterolu, HDL, trójglicerydów), stopień wyrównania cukrzycy, w jednym przypadku doszło do całkowitej rezolucji cukrzycy. W przedstawionej grupie chorych nie zanotowano zgonu w okresie pooperacyjnym po zabiegach bariatrycznych. W celu optymalizacji opieki nad chorym po operacji bariatrycznej opracowano model postępowania z pacjentem we wczesnym okresie pooperacyjnym. Wnioski. Właściwe profilaktyczne postępowanie lekarskie i pielęgniarskie, ściśle uwzględniające znane zagrożenia po zabiegu bariatrycznym, może zmniejszyć ryzyko powikłań pooperacyjnych. Wczesne ryzyko zabiegu bariatrycznego powinno być rozpatrywane w kontekście długoterminowych korzystnych skutków zdrowotnych utraty masy ciała i eliminacji współistniejących schorzeń.
|